...

Ha Inge! Ik herken me in het beeld van de joggingbroek, de trui en de vormeloze sloffen, ook op dit moment, haha! Daar past een slok wodka wel bij, lekker! Al is het op dit moment kruidenthee. Je verhaal doet mij denken aan de "sneeuwklokjes". Neem als beeld Moskou, enkele meters sneeuw en dronken zwervers. Iedere winter vinden veel zwervers in Moskou de bevriezingsdood, nadat ze zich te goed hebben gedaan aan drank. Vlak voordat dat zover is, schijn je het, tijdens hallicunaties, bijzonder warm te krijgen. Zo'n zwerver kleedt zich dan bijna helemaal uit, waarschijnlijk inclusief zijn viltlaarzen. De stommert! Want al wegzakkende volgt de bevriezing. Het sneeuwt maar door en zo'n zwerver raakt uit het zicht, bedolven onder meters sneeuw. Dan komt ie, goed geconserveerd, tijdens de lente weer tevoorschijn. En al die zwervers in ruste, die onder de smeltende sneeuw tevoorschijn komen, (zonder hun warme viltlaarzen!), noemen ze sneeuwklokjes. Zo'n romantisch woord en tegelijk dus zo wreed. Dat laten wij ons niet gebeuren, wij trekken deze winter de viltlaarzen aan en zetten het thuis lekker op een zuipen! Proost! - Rachel